آرش آرش مهر

برای مهندس آرش مهر

---------------------

سلام مهندسی که هســــــــتی زبل

شوخی و طنـــــــازو کمی اهل دل

گفتی یه شــــــعری هم بگم برایت

قبول بکن نوشتــــــــــه مو فدایت

کلاستون همیــــــشه سرزنده بود

مفید وخوب بــــرای این بنده بود

درسته که پـــــــیر شدم و مفنگی

اما هنوز شیــــــرم وشیر جنگی

این جوونای توکــــلاس که دیدی

دایم دارن می لــرزن، عین بیدی

خلاصه استـــــــاد، ما مریدتونیم

قلبیه عشــــــــق ما و بی زبونیم

اگر نبـــــــــود شائبه یی برامون

خیلی چـــیزا بود که بگم براتون

می ترسم از تهمت پاچه خواری

نمی کنم زیادی گـــــــــریه زاری

ولی بدون کــه پای من می لنگه

برای من آخــــــــر ترم یه جنگه

یه جنگ بین بنـــــز و یک ژیانی

امید که فــــــرق این دو را بدانی

ژیان منم و بـــــــــنز اون جوونا

نمــــــــــــره بده دراز نشه زبونا

تو آرشی، مهـــــــــر تو هم زیاده

نمـــــــــــــره ندی بازار من کساده

به من می خندن و می گن قراضه

این یکی رو خودت بدون خـلاصه

استادِ با صــــــــفا تویی آرش مهر

خندونی و همــــــدم چند پری چهر

امید که زندگی کنی هـــــــزار سال

توفیقت هم فــــزون بگرده هر سال

گرچه ســـــــــر کلاس دعایی کردی

فرق می کنه این دفعه هست فردی

دعا بکن حــــــــالم کمی خوب بشه

احوالمـــــــــم به کلی مرغوب بشه

تو امتـــــــحان می بینمت به زودی

اگــــــــرچه هم نداشته باشه سودی

امیـــــــدوارم جیب تو باشه پر پول

امتــــــــــــحانت برای ما نشه غول

دوست نـــــــدارم ازم به دل بگیری

بهت یقــــــین دارم،روشن ضمیری

خلاصه حـــــــــــــرفای زیادی دارم

چه فایده حوصــــــــله سر می یارم

بنابر این می سپارمت به خــــــــــدا

به قــــــول ما گیلانیها تی فــــــــــدا

 سی ام آذرماه 1388

سیامک حبیبی

تقدیم به:
استاد سیامک حبیبی
---------------------------

به استــــــــادم حبیبی یک سلامی

بگویم بعــــد از آن هم یک کلامی

تو را ای جان اسـتاد دوست دارم

بدان که شعـــــر گفتن نیست کارم

هرازگاهی نویـــــــــــسم چیزهایی

که صبح را شب کنم من روزهایی

چو گفتی گویمت شـــعری وخوانم

عزیزی، نازنین، عــمری و جانم

خلاصــــــه درکلاست چون نشینم

به جزآن چهره ات چیـــزی نبینم

لبی خنـــــدان دلی داری چو دریا

صدایت شـــــــــادی آرد نیز گرما

تو را دانش فـــراوان است استاد

اگــــــرچه گفته هایت بردم از یاد

تو ای اســــــــتاد حبیبی، مهربانم

تو خود اهل ادب هســــــــتی بدانم

ادب درچهـــــــــره ات باشد هویدا

وجودت یکسره شــوراست وشیدا

اگر خـــــواهی سرایی شعر روزی

یقیـــــن، داری دل پر آه و سوزی

نه اینکه درد خود را هی زنی داد

که اهل هلهـــــــله نیستی و فریاد

نمی دانم دگـــــــر بهرت چه گویم

و یا نام و نشان از تو چـــه جویم

سیامک نــــــام تو، شهرت حبیبی

پر از مهـــــــــر و وفایی و نجیبی

کلاست هست جــــــــای بحث آزاد

همیشه پر زدانشــــــــــجوی مازاد

اگر چه عــــــده ای از دوستان هم

گرفتند از شـــــــما یک نمره ی کم

ولی دارم یقیـــــــن کردی تو ارفاق

اگـــــــر چه بود آن دانشجویت قاق ...*

مرا در درســـــها هست یک عقیده

بکوشم درکــــــلاس، این است ایده

به وقت امتحان از بچــــــــــگی هم

همیشه گــــــردن من بوده است خم

تقـــــلب نیست کار و هــــــم مرامم

به وقت امتـــــــحان چون مرغ رامم

قرارم بود شعــــــری از تـــــو گویم

ولی یکــــــسر بشد از خــلق وخویم

اگر عمـــــری بماند بعد از این سال

و دل یاری کـــند جــــور آید این فال

برایت چــــــند بیتی نیــــــــک گویم

کنون هم از خجــــــالت سرخ رویم

دگر نـــــــــوروز می آید هـم از راه

توراهمـــــسرچوخورشیدوتویی ماه

نمی دانم که چــــــند فـــــرزند داری  ... (1)

به تعــــدادش ندارم هـــــــــیچ کاری

یقـین هســــتند آنها چــــــون ستاره

و سوسو می زنند گــــــردت هماره

همانطوری کــــــه دانی گیـــله مردم

گهی سرخ وگهی ســــبز، گاه زردم

تی قوربان من بشم ای جانه اوستاد

مه ره روزو شبـــــان دایم باور یاد

همیشه روز وشــب می یاد دری تو

می دیل ازیـــــاد تـــــو دایم زنه سو

ته ره خوش بگذره ایمساله نوروز

لبی خندان بدار هــر ماه و هر روز

ایلاهی جانه اوستاد من ته ره غش

تی خندان صورتم اصــــلا نایه خش

تمـــــاما بوسته این ابــــــیات بــنده

جه تی لب دور نبی شـــادی و خنده

اواخر اسفند ماه 1388

         پی نوشت:

1-   وقتی این نوشته را خواندم استاد گفتند یک فرزند دارند.

پس نوشت:

*- قاق در لغت نامه اصطلاحا به اسب هایی گفته می شود که بعد از بقیه ی اسب ها به خط پایان می رسد.

آقا دامادِ خبرنگار

برای دوستم:

حمیدرضا بیانی به مناسبت ازدواج

- - - - - - - - - - - - - - - - - -

دوست گـــــــلم حمــــــیدرضا بیانی

همـــــون که کـرده ازدواج نهـــانی

می خوام کنم تو کار تو فـــــضولی

تویی که هستی آدمی اصـــــــــولی

مبــــــارکه، به پای هم پــــیربشین

الهـــــــی که پیرو زمینگیر نـــشین

کمی می خوام شوخی کنم غم نخور

ناراحت هم اگــــــر شدی سم نخور

ببـــــــین داداش تو افتادی تو چاله

گیــــــر افتادی با آدمـــــــــی نخاله

نخاله،اما جنس من خــــراب نیست

حرفایی رومی گم برات سراب نیست

یادت باشه از این به بعــد تو جفتی

چشمـــــو ببند به روی حرف مفتی

یادت باشه سنـــگین و با وقار شی

متیـــــــن باشی، آقای روزگار شی

دیگه شــــلوغ پلوغ نکن تو کلاس

بیا و گوش به درس بکن وخلاص

خوشــم اومد گوش توهم دراز شد

حالا دیگه موقع قهـــــــــروناز شد

یادت باشه یه گــــربه ای دراز کن

واسه عروس خانوم کمی توناز کن

صــــــــدا بلند نکن ولی تو خونه

واسه عروس خانوم نگیر بهونه

گـــــربه دراز کنی پلنگ می بینی

یه همـــسر زبر وزرنگ می بینی

اصــــــــول تو زندگی کمی چرنده

کمــــــــی کوتاه بیا می شی برنده

بیانی جـان خونه رجا نیوز نیست

دختـر مردم اهل سازوسوز نیست

زندگی کن به حرف مفت گوش نکن

تو زندگیت عشـــقو فراموش نکن

چشـــــمای خوشکلت الهی روشن

پدر بــــــــشی قد یه باغ و گلـشن

آرزوی شـــــــــــــادی دارم برایت

نگــــــــــــهدارت باشه فقط خدایت

از این خدا زمینی ها به دور باش

جدا از آدمــــــــای اهل زور باش

کمی دعا بکن برام عــــــــاقل شم

همـــــــــــــــدم آدمای اهل دل شم

پنجم اردیبهشت 1389

برای پدرم

تقدیم به پدر هنرمندم:
جناب آقای سلیمان معشوری
----------------------------


این شعر را برای چاپ کتاب آخر پدرم برایش نوشتم و در صفحه ی دوم آن چاپ شد.
تقدیم به بابام..!!

سلیمانی وهــــــم آذر چــــــــو آتش

هر انکس خواند شعرت برد ماتش

مرا تعریف ازتو هســــت دشــوار

ولی طبعت نموده راه هــــــــموار

شنیدم من ســــکوتت را شکستی

و با شعرت مرا گفـــتی که هستی

اگر چنــــــــدی تو را از یاد بردند

ولیکن مغرضان هم چوب خوردند

تو را غـــــــم دورترها کــربلا بود.....(1)

اگرچه یارت و یاور خــــــــدا بود

شنیدم من که گیـــــــلانی سرودی

اگرچه ســـــــــــالها گیلان نبودی

تو از ان ســــــالها هم گیل بودی

جــــــدا از هرچه قال و قیل بودی

تو را طبعی بود شیرین تراز قند

زلبهایت نرفــــــــــــته هیچ لبخند

کنون یک جا نشین و زندگی کن

خدایت را پیــــــاپی بنـــــدگی کن

تو از روز ازل هــــــــم پاک بودی

بسی بی غل وغش چون خاک بودی

مرا هم ای پدر جــــــان کن دعایی

نکردی هم نکن دارم خـــــــــدایی

نــــــــــشو از بیت بالا هیــچ دلگیر

وافکارت نکن در هیــــــــچ زنجیر

به شوخی گفتـــــمت قدری بخندی

به این دنـــــــــیای فانی دل نبندی

توای معشوری گرچه پیـــر گشتی

سلیم وسالمی چون شیــــــرگشتی

دعـــــــــــایم زنده و پایــنده باشی

و دایم شاد وهم ســـــرزنده باشی

پی نوشت:

1-پدرم در سال 1355کتابی با نام غمهای کربلا در مدح امام حسین منتشرکردند که هم اکنون نایاب است.

پانزدهم دیماه 1388

ترم تابستان

تقدیم به همکلاسیهای مهربانم
------------------------------------------


کلاس ما پر است از علــم و دانش

کسی را نیست مشکل بهر خوانش

یه چند خانوم وچــــند مرد قراضه

همه دور همیــــــم جوریم خلاصه

نشینیم منـــــــــتظر تا بلکه استاد

بیاید در کلاس ومــــــا شویم شاد

چو داریم درس با اســــتاد خوبی

همه شاد وهمــــــــه در پایــکوبی

بیاید حامدی درســـــی دهـد خوب....(1)

و اشلافی کند دانشــــجو منکوب....(2)

دهد درس و بسی جـــــدی بگیرد

چنان نمره دهـــــــد تا کس نمیرد

دراین اوضاع خلاصه شاد هستیم

مرید درس چــــــــند استاد هستیم

شروع شد ترم تابستان و امســـال

هواگرم است ودانشجوچه بی حال

نمی دانم که چون آخـــــر شود کار

شوم خرســـــــــند یا حالم شود زار

تابستان 1389/تهران

پی نوشت:

1-استاد حامدی ؛ مدرس دروس تخصص خبرنگاری و روزنامه نگاری

2-استاد اشلافی ؛ مدرس دروس خبرنویسی و.....

پس نوشت:

در اولین جلسه ی ترم تابستان استاد دیر آمد و دوستان بی حوصله بودند، ابیات بالا را نوشتم و برای شوخی خواندم.

عاشق اصولگرا

تقدیم به:
 همه ی آنهایی که عشق را معامله می کنند.
-------------------------------------------
آهای تویی که عاشـــــقی اصولی

گرچه به من نیــــــــومده فضولی

می خوام برای تـــو بگم یه قصه

تا بعدها اســــــــیر نشی به غصه

اصـــولتو به یک آدامس فروختی

تو بازی اصـــــــولگرایی سوختی

عـــــــــــــــزیز من دنیا وفا نداره

آخر عشـــــــــــق و عاشقی فراره

فرارازاون کسی که تومی خواستی

واسه وصـــــالش سرتو می ذاشتی

برو عمــــــــــــــــو تو عاشق قبایی

عاشق شـــــــــــال و مانتو و کلاهی

و گرنه اون پــــــری که تو می بینی

همون گلی نیست که می خوای بچینی

داداش برو فکری واسه خودت کن

فــــــــکری دیگه برای اون دلت کن

این که نشد عشق عزیزم تو خوابی

فراری از هرچی ســــــئوال جوابی

من آدمای خـــــــــــیلی مشتی دیدم

یا از اونا یه چـــــــــــیزایی شنیدم

تو مثل هیچ عاشقی نیستی مشتی

مثل آدم تـــــــــشنه ها توی دشتی

ببین عزیز خواستی بیفت تو چاله

ولی بدون که هــــــــمدلیت محاله

خدایی که شـــــــــــما دوتا جدایید

اگرچه هر دو بـــــــــنده ی خدایید

فکر نکـــــــــــــنی زندگی تو آینده

یواش خودش خوب میشه و پاینده

داداش دیگه نــــمی دونم چی بگم

برات یه حــــــــــرفایی بگم یا نگم

آخه می گــــــــــن ادمی که عاشقه

فکر می کنه فقـــــط خودش وامقه

ببین عزیز دنـــــــــــیا نداره ارزش

سیاستو ولش بچـــــسب به ورزش

چپ و میانه و اصــــــــــــولگرایی

حـــــــــرف و حدیث چرتیه خدایی

بچسب به زندگی و عاشــــــقی کن

برای ازدواج تو صــــــــــادقی کن

من که دلـــــــــــم برات کبابه جونم

چکارکنم دلسوزی هسـت تو خونم

اگه یکی تو زاهـــــــــــــدان بمیره

این مخ من یه هفــــــته ای اسیره

چکار کــــــــنم دل نازکی یه درده

اگرچه این دل دیگه مرده، سرده

دیگه نمــــــــــی دونم بگم ازکجا؟

از رو زمیـــــن برات بگم یا فضا

می خوام که روشـــن بکنم برایت

خواستی به دل بگیر دیگه فدایت

اصولو قـــــربونی نکن واســه دل

اونوقت اصــــول باید بره زیر گل

کفوی که اسلام می گه اون اصوله

کفوتو نیست اون پـــــــریه، قبوله؟

برو بگرد یکی رو پیـــــــــدا بکن

اون دلتو عــــــــاشق و شیدا بکن

اونوقت همه دوست دارن فله ای

هلـــــــهله می کشن برات گله ای

شاید به مــــــــــــا بدی چلوکبابی

امید که قول تو نــــــــــشه حبابی

خداکنه همیــــشه خوشبخت باشی

صاحب احـــــــترام و عزت باشی

دعا بکن حـــــــال منم خوب بشه

احوالمم یه خــورده مرغوب بشه

الهی محمودت بــــــــــــشه فدایت

همیشه همــــــراهت باشه خدایت

3/9/1388/تهران

کلاس درس خبرنگاری

تقدیم به:

روح بلند دوست نازنین، مهربان وجانبازم: مرحوم داوود سامانلو

-------------------------------------------------

این کــــــــــــلاس درس خبرنگاری

دانشـــــجوهاش تنبلن و فـــــراری

اون جـــــــــــلویی خانوم عسکریه

شلوغ کاره خودش یه لــــــشکریه

کنارشم یه صـــــــــــــــــندلی خالی

همیشه خالـــــــــیه دیگه چه عالی ...(1)

-
-
-                                         (*)
-

افچنـگی هست تو کار کـــــاغذ قلم

به جای روفت روب و پــــخت کلم

جـــــــور کلاسو یک تنه می کشه

نماینده س همـــه ش تو امـــوزشه

یه خـــــــــانوم دیــگه کنار دســتش

باسواده احســـــــــن وناز شـستش

باباش که اسم شـــهرزاد گذاشــتش

اسم دیگه بهــــتر از این نداشـــتش

صنـــــدلی بعدی خانوم عــــسکریان

یاغی کل و مــــثل لـــــــــــــشکریان

یکسره باز هی می ره تـــو شلوغی

گوش نمی ده به هر حــرف دروغی

یک پــــــسر مســــیحی خوش لباس

موسیوســوان آساتوری با کـــــلاس

داوود ســـــــــــــــامانلو گله بــــرایم  ...(2)

رفیق و دوست خوب و باوفــــــــایم

هیکلشو نبــــین که چــاق و چله س

از ادمــــــــــای بد به کـــــلی ذله س

دوســــت دیگه عبـــــدالرضا حسینی

همون که جدش شـــــده نورعـــــینی

برادری مهـــــــــــــــربونه بـــــــرایم

یه هـــــدیه ای داده به مــــــن خدایم

عـــــارف درویش ریکا مـــــازرونی

پارسی می گه حرف دلــــش زبونی

محـــــبی و عشقــــعلی و هاشـــمی

انگاری هــــــستن ســــــــــید فاطمی

معدلت هم گرچه مـــــیاد و مــــــیره ...( 3)

اما دلــــــش یه جوری یه جایی گیره

یه مهمون هم داریم که خوش کلومه

سارا و فامـــــــــیلی ش بحرالعلومه

فــــــــــرهاد نوبخت که توی جام جم

پشت حریفا رو همـــــــــــه کرده خم

کم میاد ومــــــــــــیره دیگه دانشگاه

یکسره جولون می ده توی باشـــگاه ....(4)

یک حســـنی داریم که خیــــــلی ماهه

انـــــــــــگاری از بچـــــه های سپاهه

دوست دیگه حمــــــــیدرضا بـــــیانی

عاشق خــــــــــــنده شــــــوخی زبانی ... (5)

مدیره اون، مـــــدیر تـــــوی یه سایته

ســــــــــرو کارش یکسره بیت وبایته

صالحی، احــــــسان و میـــــرزابابایی

مـــــثل یه خــــــواهر زاده و دو دایی

مسعــــــود حیدری یه وقـــتی می یاد

واسه کــلاس وقت نمــــــی ذاره زیاد

دوســـــت دیگه این حســــــن داوری

عاشـــــقه و مخلص خــــوش باوری

سعـــــــــــید قاســـمی داره مـــــحبت

اهل رفاقت هـــست و اهـــــل زحمت

نورعــــلی و بهنام و من که خوابیم ....(6)

عاشق هر گونه ســــــــئوال جوابیم

دیدی چی شد اســـتادو یادمون رفت

نمره ی این درس منــم شدش هفت

شوخیه این بیتی که گفــــــــتم حالا

خانوم فیضی می ده نمــــــــره بالا .... (7)

آی همــــــــکلاسای  شـــل و وارفته

درس بخونین همـــه ش تموم هفته

دعا کنین منم بشــــــــم سر به راه

ازچــــــاله هی نیام بـرم تـــوی چاه

پانوشت:

داوود سامانلو(راست/مجتبی نورعلی (چپ)
تابستان 1388/باغ آریای شهریار

1-   این صندلی هم اسم داشت خوشبختانه خالی شد.

2-   دوست بسیار نازنیم؛ مرحوم داوود سامانلو با جسمی خسته ازجنگ درتاریخ 1-3-1389 جان به جان آفرین تسلیم کرد/روحش شاد.

3-   حمیدرضا معدلت همکلاسی مهربانم بالاخره گیر دلش رو درآورد و ازدواج کرد.

4-   فرهاد نوبخت هم که یکسره در باشگاه خبرنگاران بود، به تازگی برای شبکه ی پنجم(تهران) برنامه می سازند.

5-   حمیدرضا بیانی عزیز هم همین روزها ازدواج کرد، بی معرفت هیشکی رو دعوت نکرد.

6-   مجتبی نورعلی:خبرنگار ورزشی خراسان/بهنام مددی:خبرنگار ورزشی تهران امروز

7-   استاد خانم فیضی؛ استاد ادبیاتی سختگیر، منظم و به غایت مهربان که ندیدم هیچ دانشجویی از او ناراحت باشد. زنده باشید استاد.

پس نوشت:
* - دو بیت خالی، شرح حال یکی از دوستان است که به نظر راضی به نوشتن نام و شرح ابیات نبود .در کمال احترام و ادب حذف گردید. سکته ی احتمالی این نوشته را به دلیل کمبود ابیات ببخشید.می توانم جایش را چیز دیگری پر کنم؛ اما به احترام آن دوست و دلخوریهای احتمالی از این کار صرف نظر می کنم/آن دوست و بقیه ی دوستان که می خوانند ببخشند.