«حرف نو»
حرف دارم، کجـــــــاست گوش تو
شعـــــــــر گــــــویم برای نوش تو
شد جهان نو، نمـــــــونه و عـــالی
پر زداد و ز ظــــــــلم ها خــــالی
اغــــــذیه، کیفی و فــــــراوان شد
میــــــوه واشــــربه چه ارزان شد
همه جا ســــازو ناقـــــاره و آواز
هــــمه جا شــوق و شادی و پرواز
در خیابان، مغــازه ها عالی است
آه وافغان که جیب ما خالی است
غم نخور،چون خدای ما اینجاست
این خوشی هم،هماره پا برجاست
فیــل یا خر ! مســــئله این نیست
مشکل ما مــــرام و آیین نیست
ما رحـــــیم و چراغــعلی داریم
چند آدم، چـــــــو قندعلی داریم
لوبیا شد به شــش هزار و صد
حرف هایم ز پیــــشتر شد رد
گوشت گویند نخور، فغان و اَه
اشکنه، یک غذای خوب و بَه
مرغ و مرغانه ها شـده اکسیر
خلق عاصی، خدا شـده دلگیر
لاجرم ما چو نقطه چین داریم
کی؟ کجا؟ دلی غمـــین داریم.
آبان 1391
