روز پدر

چون که خدا دست بر افلاک زد              دست به افعـــــال خطرناک زد

گل بسرشت،آدم از ان یافت شد              نرم چوپوشینه ی زربافت شد

بود بهشت جای من و تو، همه             جِنّ فــراوان و پری یک رمه

آه از آن آدم و حـــــــــــوّای بد              میوه بچیدند، نبُــــــــرده سبد

چون که خدا داشت نظربرزمین              زود بگفت بار ببـــندید،همین

آدم و حوا به زمــــــــین آمدند               شخم بر این باغ مطـــلّا زدند

آدم از آن روز که همسر گرفت             جنگ زن و مرد از او درگرفت

ذله شد حوا وبه شو ناله کرد              گریه زهجران و غم خاله کرد

اشک چو جاری شد وآدم بدید              غصه وهم گول بخورداوشدید

زر بخرید، البسه ی نیک هم               خانه وماشین بخریدشیک هم 

الغرض این رسمِ بدِ روز مام!              چون که بیامد بشدیم زود خام

کادو فراوان و کمی دسته گل               مهرعیان گشت وزده عشق قل

بانوی منزل چوبسی شاد شد               خاطر همـــسر دگرش یاد شد

قورمه فراموش شد وقیمه هم             گشته فسنجان ز سر سفره کم

آمده پیتزا و شـــــــده پهلوان              اغذیه چی ها همـــگی قهرمان

آه چو روز پدر است بگذریم              چند شکایت، به کجـــاها بریم؟      

قصه ی روزپدراست گوش کن             جان من آن قصه فراموش کن

جای زرو دسته ی گل نازوقهر             جــای محبت شده این کام زهر

بخت به مردان ز ازل شور بود            راحتی و مهـــــر زما دور بود

نیست به ما چاره وتدبیر، واه             چند کنیم ناله و نـــفرین و آه

لیک بگوییم مبــــارک به هم              شاد بمانیم، بخوریم غصه کم

روز پدر بر تو مبـــارک بُوَد              یار تــو الـلهِ تبــــــــــارک بود

شادشوی غم نخوری هیچگاه             خانه ی دل روشن ورومثل ماه

باب مزاح بود و گه خنده ای             بی سر و همسر نشود بنده ای

مرد بزرگ همسر تو چون پری          از همه حرف و سخن من بری

نیک برو شیک بیا خنده کن              گاه نگه بر من شــــــرمنده کن

چون به درخانه رِسم نیمه شب          چشم هراسان و سرم کرده تب

ماه بود همــــسر تو گوش دار           هر چه که گفتم توفراموش دار